خود غرضی

بابا مِصری آپنی پئی تاں دُوجی بِسری

بنیئے دا پُت کچھ دیکھ کے ہی ڈِگدا ہے

بکرا جانوں گیا تے کھان والے نوں سواد نہ آیا

بکرا رووے جِند نُوں، قصائی مجھ نُوں

تاپے بڑکائی ایں، تاں میاں فضلے کول آئی ایں

تدوں آوس ترس، جدوں اپنا کوئی مَرس

تندرست دے سب گاہک

تِن پا دیاں تِن پکائیاں، سوا سیر دی اِک، جیٹھ نُپتا تِنّے کھا گیا، میں سنتوکھن اِک

سیال دی اگ ہر کوئی اپنے ول کڈھے

پرائی موت نُوں کون سہیڑے

پرائی اگ وِچ پَیر کون پاوے

پَیراں تے پانی پَین نہیں دیندا

پہلاں آتما، فیر پرماتما

پہلاں آپ، پِچھوں باپ

پہلاں آپنا، پچھوں بیگانہ

پہلاں جی، فیر جہان

پہلاں پُوت، پچھیتر مائی

پہلاں پیٹ پُوجا، پِچھوں کمّ دُوجا

پہلاں گھر دے، پِچھوں باہر دے

پہلے خویش، فیر درویش

پیٹ بُری بلا ہے

پیٹ پاپی ہُندا ہے